Op fietsvakantie met een baby

In 2016 gingen we op fietsvakantie met drie kinderen, in de zomer van 2017 werd er niet gefietst. Of althans toch niet door mij wegens hoog walvisgehalte.
Dat deed wel wat zeer aan ons fietsershart, maar op 5 september 2017 werd ons prachtig brokske liefde geboren.
Acht maanden later wilden we de Vennbahn fietsen, en in de zomer -Rocco was toen tien maanden–  fietsten we de Alpen over. Mét baby! Velen verklaarden ons voor gek, maar eigenlijk was dat allemaal niet zo moeilijk.

Op deze pagina geef ik wat praktische tips om met een baby op fietsvakantie te gaan.

Vervoer

Veel opties om een baby mee te nemen op een meerdaagse fietsreis zijn er niet. We hebben de meest zalige Bullitt met canopy waar Rocco heerlijk in past maar helaas past dat beest niet in onze camionette.
Dus werd het de fietskar. Voordeel van de fietskar is dat de kar ook los te koppelen is en als kinderwagen kan dienen. Handig op sommige momenten! Ook denk ik dat we zo meer pakruimte hadden op de fiets die trekt en in de kar zelf.

De kar die we gebruiken is een oude Chariot Cheetah II, een dubbelzitter die we nog hebben van toen onze pubers peuters waren. De kar is zo degelijk dat ze zelfs na al die jaren nog perfect dienstdoet. We legden er bredere banden op.
Rocco was al uit het hangmatje gegroeid dus gebruikte we de peuterzitting van Thule. In de bakfiets gebruiken we een peuterschaal, maar we vinden die nogal hard voor intensief gebruik zoals op een fietsvakantie.

Omdat Rocco een hele intensieve baby is, die veel actie nodig heeft, vreesden we een beetje dat hij snel verveeld zou geraken in de fietskar. Daarom besloten we ook nog een fietsstoeltje mee te nemen. We kozen voor een zitje vooraan op het stuur, zo moesten we geen bagageruimte opofferen en daarnaast is dat extra gezellig! Rocco vond het geweldig in het fietsstoeltje! Maar ik moet wel zeggen dat ik het met een zwaar bepakte fiets niet fijn fietsen vond. Ik kon niet zo makkelijk op- en afstappen en bij bergop fietsen zat het heel erg in de weg. Daarom vervoerden we het stoeltje op de bagagedrager van Lili en mocht Rocco er enkel in op vrij vlakke stukken. Voor de volgende fietstrip bekijken we nog hoe we het gaan aanpakken. Maar de afwisseling tussen kar en stoeltje was wel een voltreffer! Onze vrees voor verveling was onterecht, hij heeft uren en uren liggen slapen in de kar! Hij had als ex-huilbaby wellicht nog wat dutjes in te halen.

Slapen

Op onze pinkstertrip naar de Vennbahn probeerden we het slaaptentje van Deryan, de peuterversie want Rocco (toen 8m) is een grote kerel. Dat was geen succes, hysterisch kindje en het matje stelde niks voor. Het was een koude nacht met 6°c en Rocco had het duidelijk veel te koud. Hij weende veel en wilde veel aan de borst. Hij droeg ook veel laagjes kledij: wollen body met lange mouwen, bamboe pyjama, wollen salopette, wollen strikmutsje, vierseizoenen slaapzak met mouwen en dat hele pakketje zat in een hele warme dikke voetenzak voor in de buggy.

Voor onze trip naar de Alpen moesten we dus op zoek naar een warmere combinatie want in de bergen zijn ook ’s zomers de nachten fris. We vonden de perfecte combinatie! We gebruikten een Tatteljeewiegje waarin we een Thermarest Neoair matje schoven. Groot voordeel is dat het een supercompact pakket is, het matje isoleert en het wiegje open te ritsen is opzij zoals een co-sleeper.
Voor de nacht droeg Rocco vaak wol. Dat heeft de magische eigenschap om in alle omstandigheden isolerend te werken! Dus bij koude nachten droeg hij een wollen bodietje, wollen truitje en broekje en een wollen slaapzak met mouwen van Reiff. In het wiegje legden we een xxl-tetradoek en ook nog een fleecedekentje. Tijdens de nacht sliep hij ook vaak mee onder mijn opengeritste slaapzak, wat met de nachtelijke borstvoedingsessies heel makkelijk was!

Eten

Rocco krijgt borstvoeding dus dat is makkelijk op fietsvakantie, altijd bij de hand en dat wordt niet slecht haha. Toen we op de Vennbahn fietsten moesten we best vaak stoppen om te voeden. We voeden hem bij volgens de Rapley-methode, dus gaven we hem toen eigenlijk vooral melk omdat dat veel gemakkelijker was onderweg. Hij vond dat helemaal niet erg.

Toen we in de Alpen fietsten was hij natuurlijk al wat ouder en al best gesteld op zijn vaste voeding. We moesten een pak minder vaak stoppen voor de borst. De dag dat we de Reschenpas over gefietst hadden, ging het voornamelijk bergaf langs een familievriendelijk fietspad (zo staat dat op de bordjes). Het is daar dat ik nog een fietsende borstvoedende mama tegenkwam. Cool!

We hadden voor Rocco een opplooibare stoelverhoger bij. Dat ding is gemaakt om op een stoel te zetten maar staat ook perfect op zichzelf en op een picknickbank! Bij het zoeken naar eetstoel-mogelijkheden kwam ik ook een tripod tegen die je onder een fietsstoeltje kan schroeven. Dat leek ons ook wel wat alleen heb je dan geen tafelblad en dat is onontbeerlijk bij voeden volgens Rapley. Dus kwamen we uit bij de Kidskit Hi Seat. Het ding is volledig opplooibaar en past net naast Rocco in de fietskar. Ideaal!

Een rietjesbeker die niet lekt (deze van Nuby bleek uiteindelijk wel te lekken) is ook wel handig. Rocco kan deze beker zelf bedienen en kan toch niet morsen. Handig in de fietskar!

De slabben met mouwen van Close Parent zijn echt geweldig! De stof is afwasbaar en heel snel droog dus ideaal voor op fietsvakantie, even afspoelen onder de kraan of met een doekje wrijven en voilà klaar.

Wassen

We hadden voor Rocco een opvouwbaar teiltje mee van Ortlieb. Eigenlijk is om water te halen of de afwas in de te doen. Maar het is dus groot genoeg om er een kindje in te wassen.
In de praktijk hebben we het zelden gebruikt want Rocco werd gewassen in het babybadje dat voorzien was op de camping of in de diepe lavabo of in de handwasbak. Dat was meestal de meest praktische keuze. Want uit dat teiltje daar kroop hij natuurlijk op 123 uit en dan gutste het water weg. Maar het is wel eens gebruikt, dan namen we het teiltje mee in de douchecabine.
Nog handiger zou zijn om hem gewoon mee in de douche te kunnen nemen als een van ons zelf doucht maar in een campingdouche is er meestal erg weinig plaats en dan sta je daar, iedereen nat in een krap hokje.

Spelen

De ervaring leert ons dat kinderen op fietsvakantie eigenlijk geen speelgoed nodig hebben. We hebben al elke vakantie spelletjes meegenomen en ze zijn nooit gebruikt. Toen we met Pinksteren fietsten met ons zesmaandertje viel ons op hoe leuk hij het vond om mijn stuurtas telkens weer leeg te laden. Dus maakten we voor de zomervakantie een tasje waarin hij naar hartelust kon rommelen. Wat echt speelgoed dat hij al lang niet meer gezien had, maar ook echte brol. Want echt spul is favoriet! Oude sleutels, een zapper die niet meer werkt, een wasknijper, een lepel, een flesje met rijst, … Ook een topper -nog steeds!- is het mini-fotoboekje met foto’s van de hele familie (huisdieren incluis).
En dan die bal… Ballen nemen veel plaats in, rollen altijd weg maar zijn bij alle kinderen favoriet. Dus tja… De bal waren we na twee dagen helaas al kwijt. Rocco is zodanig verzot op ballen dat we op campings altijd ballen van andere kindjes weer moesten gaan teruggeven. Aan het Gardameer hebben we dan maar weer een nieuwe gekocht voor het kereltje, hij kon zijn geluk niet op.

Kledij

We hadden voor Rocco veel wolletjes mee, zowel voor de bodietjes als kleren. We moesten in de Alpen voorzien zijn op zowel 5°c ’s nachts, maar ook op 14°c en +30° overdag. Op hete dagen droeg hij vaak een bodietje met een sponsen shortje, op frisse dagen vele laagjes. We hadden met Pinksteren een wollen jasje mee, en in de Alpen een dikke fleece als jasje.

Luiers

De wasbare luiers lieten we (helaas!) thuis. Het volume is te groot en ze drogen te traag. Dus we hadden een pak wegwerpluiers mee. Makkelijk bij te kopen, dachten we. In Oostenrijk was dat geen enkel probleem, maar in Italië waren er een pak minder supermarkten langs de route. In een dorpje moest de lokale kruidenier ons teleurstellen, en verwees ons naar de apotheek. Nipt voor de siësta begon vond de apotheker na lang rommelen nog een pakje wegwerpluiers. Wel een maat te groot, maar soit, beter dan niks!

Om te zwemmen hadden we een wasbare zwemluier mee, handig!

Voor de wasbare luiers gebruik ik thuis een wetbag, een waterdichte tas. Die hadden we ook mee op reis. Ideaal voor vuile was, maar ook voor handwas die niet helemaal droog is geraakt.

Regen

Bij regen zat Rocco natuurlijk warm en droog in de fietskar onder het regenzeil. Maar als je kampeert met een ondernemende baby moet je toch voorzien in regenkledij. We hadden voor Rocco een regenpak van Ducksday mee, zowel met Pinksteren als in de Alpen heeft dat ding dienst gedaan. Het is ook winddicht en het kapje past mooi onder de fietshelm.
We hadden ook nog een regenbroekje met bretellen en regenslofjes mee, en dat was echt een groot succes! Voordeel is dat het heel snel aan is en het deed vooral dienst voor het rondkruipen rond de tent in nattig gras.

Waarom beide meenemen? Het regenpakje is winddicht en houd een wriemelige baby lekker droog in de draagdoek, fietsstoeltje of met hevige plensbuien. Het regensalopetje is veel sneller aan te doen maar voor een baby iets minder zeker dat hij droog blijft, en je moet het combineren met een jasje. Ik vermoed dat we volgende zomer weer beiden zullen meenemen.

Dragen

Thuis dragen we Rocco heel veel in de Tula. Wij vinden zo’n drager echt onmisbaar, zeker als je meerdere kinderen hebt. Dus we namen hem ook mee op fietsvakantie.

Handig voor een avondwandelingetje, even de afwas doen (baby kan ook op de rug!) of op citytrip onderweg!

We gebruikten de drager ook bijna elke ochtend, want een wakkere baby is niet stil te houden in een tent. En omdat we zelf al eens hebben ervaren hoe vreselijk irritant een lawaaierige baby van iemand anders kan zijn in de tent naast je (en al helemaal als je eindelijk zelf keurig slapende kinderen hebt!), nemen we Rocco zo snel mogelijk mee op stap. ’s Avonds legden we alles klaar zodat er zo weinig mogelijk lawaai was. Dries ging dan met de baby op wandel in de drager. Vaak ging hij alvast op zoek naar een bakker of wat wandelen in een bos vlakbij. We hebben nog een vroeg vogeltje, dus Astor ging al even vaak mee op ochtendwandeling, maar dat mocht enkel op voorwaarde als hij héél stilletjes kon zijn. En zo kon ik vaak toch wat langer slapen, wat noodzakelijk was na onderbroken slaap en een fietstocht voor de boeg.

Ingepakt

Alle spullen van Rocco, dus ook slaapgerief, pasten in een Ortlieb rackpack. Die paste netjes naast hem in de fietskar, en die konden we met alle gespen van tas en kar perfect vastbinden zodat de tas niet kon omvallen. Ook Rocco’s stoeltje paste bij in de kar, net zoals zijn tasje met speelgoed.

Een van mijn kleine frontrollers fungeerde als babytas, met daarin een dagvoorraad luiers, doekjes, slabbetjes, hapjes, regenpakje, extra truitje, zonnehoedje, zonnemelk,…

Wel altijd opletten wat je nog bij in de fietskar steekt. Zo dachten we dat de aardbeien veilig en blutsvrij zouden staan in de kar maar op de ene of andere manier slaagde Rocco er toch in om ze te pakken te krijgen. We hoorden plots tevreden geluidjes “ooohhhh – ooooohhhh” uit de fietskar komen haha!

 

Instagram Stories over fietsvakantie met een baby